W piątek 13 lipca, w objęciach światła, przeszłość i przyszłość spotkały się na tarasach Rocca di Vignola, XIII-wiecznej fortyfikacji położonej w prowincji Modena. Wieże i mury obronne artefaktu wojskowego, który przez długi czas był własnością rodziny Contrari, powróciły, by błyszczeć oryginalnymi dekoracjami i kolorami, już nie po to, by potwierdzać panowanie Domu nad terytorium, jak to było kiedyś, ale kulturę kolor. Fundacja Vignola i studio projektowania wizualnego Apparati Epimeri z projektem kulturalnym „SOGNO O SON DESTE” – stworzonym we współpracy z fundacjami Cassa di Risparmio di Modena, Carife (Cassa di Risparmio di Ferrara) i BPER Banca – zobowiązali się ambitnemu wyzwaniu: stworzyć niezwykle oryginalną propozycję ikonologicznej promocji jednych z najważniejszych skarbów artystycznych, które wzbogacają Emilię.
„Celem – pisze Giuseppe Pesci, który koordynował projekt wraz z dyrektorem naukowym Achille Lodovisi – było wzmocnienie klienta Estense, skupiając się na różnorodności i znaczeniu zainteresowań kulturowych książąt i postaci, które gromadzą się wokół nich, rekonstruując klimat. sądu wśród najbardziej ruchliwych w Europie i wywołując, poprzez efekt zaskoczenia, jaki umożliwia mapowanie architektoniczne, nowe refleksje, które pozostaną wyryte w pamięci użytkownika”.
Punktem zwrotnym była udana inicjatywa Goboservice w Apparati Effimeri, która zgodnie z misją firmy tworzy wysoce przekonujące trójwymiarowe treści wizualne. Firma Bolognese, która nadzorowała projekt sceniczny projekcji, była już zaangażowana w inicjatywę ulepszenia architektonicznego rezydencji Este za pomocą techniki mapowania wideo. Pierwszy eksperyment umożliwił wykonanie częściowej reprodukcji dekoracji na niektórych ścianach twierdzy Vignola iz tego bardzo sugestywnego wyniku zaczęliśmy wyobrażać sobie kolejny skok jakościowy. Sześć projektorów wideo, których pierwotnie używano, pokrywało część ścian i wież obwodowych, uzyskując zdecydowanie wymierne rezultaty, ale cyfrowa projekcja wideo miała obiektywne ograniczenia. Przedłużenie projekcji w czasie, o dni lub tygodnie, było nie do pomyślenia, ponieważ wiązałoby się to z ryzykiem pogorszenia się maszyn, które z kolei nie nadawały się do użytku w kontekście zewnętrznym.
Ze spotkania z Goboservice narodziła się zwycięska intuicja: „Dlaczego nie wykorzystać technologii projekcji gobo do bardziej rozszerzonej, trwałej reprodukcji wizualnej, a dlaczego nie taniej?” W ten sposób rozpoczęła się intensywna działalność badawcza, która połączyła Reggio Calabria i Bolonię. Między Cieśniną Mesyńską a miastem Wież rozwinęła się ciągła wymiana informacji, która umożliwiła zdefiniowanie procesu integracji między komplementarnymi technologiami, takimi jak analogowe i cyfrowe, w złożonej i wymagającej pracy, jak podkreślił Marco Grassivaro ( Apparati Ephemerals) cytując dziennikarza Olivera Burkemana. W zespole techników i twórców zaangażowanych w operację istniała wyraźna świadomość, że do tej pory coś podobnego miało miejsce w dziedzinie wirtualnej restauracji. Istniały reprodukcje fragmentów ścian wewnętrznych, ale nigdy całej powierzchni budynku o takiej złożoności brył, które trzeba było odwzorować i odtworzyć w całości i przez długi czas.
Zaczęliśmy od badań przeprowadzonych specjalnymi laserowymi skanerami 3D przez takich ekspertów jak prof. Manuela Incerti czy konserwator zabytków Natalia Gurgone. Ankiety wygenerowały bardzo dokładną chmurę punktów, z której utworzono trójwymiarową siatkę z marginesem błędu poniżej jednego centymetra. Ta siatka i pomiary planimetryczne wykonane za pomocą dronów były podstawą późniejszych prac prowadzonych przez Goboservice i Apparati Effimeri. Trzy miesiące badań i testów, aby dojść do ostatniego etapu ablacji laserowej pełnokolorowych gobo, filtrów dichroicznych, na których wygrawerowano wspaniałe średniowieczne malowidła z ich cennymi świetlistymi detalami. Szczególną uwagę zwrócono na kalibrację obrazów, aby zapewnić jednorodność chromatyczną całej scenografii i zgodność z oryginalną kolorystyką fryzów.
Eksperyment, który pozostawił wszystkich z zapartym tchem do ostatniej chwili, polegał na przezwyciężeniu wielu trudnych momentów, aby wyświetlane obrazy niemal idealnie pasowały do artykułowanych przestrzeni zamku niczym gigantycznej mozaiki światła, której płytki musiały pasować do siebie bez rozmazywania .
„Musieliśmy wziąć pod uwagę różne czynniki zniekształcające projekcje – wyjaśnił Pietro Martino, szef Goboservice projektu – wynikające z rozmieszczenia projektorów w nieregularnych przestrzeniach fortyfikacji, zmienności kubatur i kształtów i wreszcie, różnice w wysokości w miejscu, w którym umieszczono projekcję”. Nawet maszyny dostarczone przez Goboservice o mocy 400, 600 i 1000 watów oraz stałej optyce 56 i 115 mm zostały przemyślane i specjalnie skonfigurowane, aby jak najlepiej odpowiedzieć na nowe wyzwanie mapowania. Goboporiectory zostały ustawione w strategicznych punktach wewnątrz i na zewnątrz fortecy, aby skomponować świetlisty gobelin, podziwiany przez władze, przedstawicieli fundacji finansujących projekt oraz wielu zwiedzających, którzy zatrzymali się podczas wieczoru otwarcia, by podziwiać zamek w nowym świetle. sukienka. Kompozycja owinęła starożytne i surowe ściany, by najpierw posłużyć jako scenografia do poetyckiej lektury aktora Fabio Testiego, a następnie stać się absolutnym bohaterem nocy Vignoli. Wygenerowane w ten sposób projekcje manifestowały się we wszystkich swoich sugestywnych sugestiach z odległości wielu mil. A teraz – podczas gdy reprodukcje na twierdzy Este można oglądać w środy i weekendy do niedzieli 23 września, europejskiego dnia dziedzictwa kulturowego – projektory kierują się jeszcze dalej, w stronę kościoła Sant’Agostino w Modenie, Casa Romei i wewnętrznego dziedzińca zamku Ferrara, kolejne cele, nad którymi już trwają prace. Nawet w tych miejscach ozdoby, kolory i wzory, które zdobiły pokoje, krużganki i balkony, powrócą do blasku. Kolejny konkretny przykład tego, co można zrobić we Włoszech, „malowanym kraju” – jak to określiły Ryby – który czeka na ujawnienie.
