Filtry dichroiczne, szeroko stosowane w przemyśle oświetleniowym, składają się z podłoża wykonanego na ogół ze szkła borokrzemowego, na którym umieszczona jest powłoka dielektryczna, czyli naprzemiennie ułożone bardzo cienkie warstwy materiałów dielektrycznych, takich jak tlenek krzemu i tytan, o różnych współczynnikach załamania światła. Tak cienkie grubości (mówimy o kilkudziesięciu nanometrach na warstwę) oddziałują na długości fal światła, filtrując je i generując w efekcie różne kolory.

Na przykład, aby uzyskać cyjan będę musiał przepuścić promieniowanie o długości fali < na poziomie 530nm i zablokować wszystkie inne. I odwrotnie, aby uzyskać czerwień, będę musiał przepuścić te o długości fali większej niż 610 nm.
To, co nie przechodzi, co nie jest przekazywane, jest odbijane. Nie dochodzi więc do pochłaniania światła przez filtr, co mogłoby spowodować jego przegrzanie.
Cecha ta pozwala na stosowanie filtrów we wszystkich aplikacjach, w których generowane są wysokie temperatury.

Oprócz wysoce specjalistycznych dziedzin, filtry dichroiczne stosowane są w scenografii i technice oświetleniowej do barwienia światła i korygowania temperatury barwowej danego źródła.